De Nederlandse kranten stonden er deze zomer vol van: dementie heeft longkanker ingehaald als belangrijkste doodsoorzaak. Ook in België is dementie aan een opmars bezig. Naar schatting lijden 350.000 Belgen aan de ziekte van Alzheimer. Ik verwacht dat tegen 2050 dat aantal nog gaat verdubbelen.
Voor mij is alzheimer een van de meest hartverscheurende aandoeningen. De ziekte heeft een duizelingwekkende tol en berooft patiënten en omgeving van hun leven. Met alzheimer verliezen ze alles, hun geheugen, vrijheid, relatie en uiteindelijk ook hun leven. In het geval van kanker zijn er vandaag tal van behandelingen mogelijk. Maar alzheimer is tot op vandaag nog altijd een doodvonnis. Van de 10 belangrijkste doodsoorzaken is alzheimer de enige waarvoor nog geen effectieve behandeling is.
De zoektocht naar een behandeling voor de ziekte verloopt moeizaam. Er zijn wereldwijd meer dan 100 nieuwe geneesmiddelen in ontwikkeling voor de ziekte van Alzheimer1, maar in de laatste 15 jaar kwamen er slechts enkele nieuwe behandelingen bij. Grote doorbraken bleven alsnog uit, er is nog steeds geen geneesmiddel of een behandeling die de ziekte kan afremmen of stopzetten.
Bij Janssen werkten we jarenlang aan bapineuzumab. Het kandidaat-geneesmiddel sneuvelde in de eerste grote klinische studie. Het mislukken heeft teleurstelling teweeg gebracht bij onze onderzoekers. Ondanks de enorme investering, zijn het geen verloren inspanningen. Ze leren ons veel over wat eventueel wel kan werken, en wat niet. Op basis van die studies kunnen we nieuwe paden uittekenen om deze verschrikkelijke aandoening samen met anderen aan te pakken.
Ik weet niet of we in staat zullen zijn om de ziekte ooit te genezen. Als we beginnen met behandelen heeft het brein immers al onherroepelijke schade opgelopen. We geloven wel dat het mogelijk moet zijn om vroeger in te grijpen of de ziekte te voorkomen op een ogenblik dat de neurodegeneratie van de hersenen nog maar pas begonnen is.
We mogen fier zijn op het Belgische onderzoek naar alzheimer en dementie. Ons land staat mee aan de wereldtop. Ik ben blij dat vandaag in België, op Europees en globaal niveau krachten worden gebundeld en dat het onderzoek niet meer in silo’s gebeurt. Dankzij intense samenwerking tussen de publieke en private sector kan een ambitieuze doelstelling gehaald worden om tegen 2025 een doeltreffende behandeling te vinden voor alzheimer. Zo kunnen we de toename van het aantal alzheimerpatiënten en ook de toenemende druk op de gezondheidszorg afremmen. Zou dat geen mooie toekomst zijn?
1http://www.phrma.org/sites/default/files/pdf/alzheimersetbacksreportfinal912.pdf